Η υπερλιπαντικότητα, η κατάσταση ολίσθησης μεταξύ δυο υλικών στην οποία εξαφανίζονται οι δυνάμεις τριβής ή αντίστασης στην ολίσθηση, αποτελεί σήμερα μια από τις πιο ανερχόμενες ερευνητικές περιοχές στον τομέα των υλικών εξαιτίας των δυνατοτήτων που προσφέρει για ελαχιστοποίηση της φθοράς σε κλίμακες μήκους από την νανο- ως την μακρο-κλίμακα. Σε αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερη ώθηση έχει δώσει η πρόσφατη ανάπτυξη τεχνολογιών τρισδιάστατης εκτύπωσης υλικών με εγγενείς ιδιότητες υπερλιπαντικότητας σαν αποτέλεσμα βιομιμετικών ή γεωμετρικών επιφανειακών μοτίβων.
Στην ανασκόπηση με τίτλο "Infinite Approaching Superlubricity by Three-Dimensional Printed Structures" που δημοσιεύτηκε στο Volume 15, 2021 του επιστημονικού περιοδικό ACS Nano (impact factor 14.6) της American Chemical Society, προϊόν ερευνητικής συνεργασίας του Επίκουρου Καθηγητή του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας & Προηγμένων Υλικών του ΤΧΜ, Κωνσταντίνου Δάσιου και του Καθηγητή του Northwestern Polytechnical University του Xian της Κίνας, Hui Mei, παρουσιάζονται οι τελευταίες ερευνητικές εξελίξεις στον τομέα της ξηράς δομικής λίπανσης με υλικά τρισδιάστατης εκτύπωσης και καταγράφονται οι μελλοντικές τάσεις και ανάγκες βελτιστοποίησης της στρατηγικής σχεδιασμού και τρισδιάστατης ανάπτυξης δομών υπερλιπαντικότητας.